تاثیر فواصل متفاوت تمرین آسایی بر فرآیند تحکیم مبتنی بر ثبات در حافظه حرکتی پنهان ورزشکاران معلول و جانباز

اهداف: ورزشکاران برای حضور بهتر در میادین به یادگیری کامل مهارت‌های زیاد و متنوع حرکتی نیازمندند. بنابراین انتخاب فواصل تمرین‌آسایی مناسب در بین مهارت‌های حرکتی بسیار حایز اهمیت است. هدف این تحقیق، بررسی تاثیر فواصل تمرین‌آسایی متفاوت بر فرآیند تحکیم مبتنی بر ثبات در حافظه حرکتی پنهان ورزشکاران معلول و جانباز بود. مواد و روش‌ها: در این پژوهش کاربردی از نوع نیمه‌تجربی، 45 نفر از ورزشکاران مرد معلول و جانباز جسمی- حرکتی شهر یزد در تابستان سال 1394 از بین ورزشکاران تیم‌های استان که برای مسابقات کشوری و المپیاد آماده می‌شدند، به‌صورت دردسترس انتخاب شدند. این افراد به‌طور تصادفی در سه گروه با فواصل تمرین‌آسایی 6، 24 و 72 ساعت قرار گرفتند. آزمون در دو مرحله اکتساب و یادداری و با استفاده از تکلیف زمان واکنش زنجیره‌ای متناوب و تکلیف مداخله‌گر تطبیق رنگ زنجیره‌ای صورت پذیرفت. برای تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس دوعاملی با اندازه‌های تکراری، تحلیل واریانس یک‌راهه و آزمون تعقیبی بونفرونی و دانکن استفاده شد. یافته‌ها: در مرحله یادگیری، اثر اصلی گروه و اثر تعاملی گروه و بسته تمرینی معنی‌دار نبود (0.05p>)، اما اثر اصلی بسته تمرینی معنی‌دار بود (0.001=p). در مرحله یادداری، اثر اصلی بسته تمرینی (0.001=p)، گروه (0.048=p) و اثر تعاملی بین آنها (0.001=p) معنی‌دار بود. در گروه‌های با فواصل تمرین‌آسایی 24 و 72 ساعت فرآیند تحکیم مبتنی بر ثبات ایجاد شد، اما گروه تمرین‌آسایی 6ساعته متحمل تداخل پس‌گستر شد. نتیجه‌گیری: ایجاد فواصل تمرین‌آسایی 24 و 72ساعته بر فرآیند تحکیم مبتنی بر ثبات در حافظه حرکتی پنهان ورزشکاران معلول و جانباز تاثیر دارد.